Over Willem van der Wiel

De illusie dat we zelf dingen bepalen maakt ons gelukkiger, hoe onbeholpen we ook zijn. En we hebben een diepgeworteld verlangen om dingen te herkennen omdat een herkenbare omgeving nu eenmaal een gevoel van veiligheid geeft. En in de herkenning bepalen we vaak zelf wat we (willen) zien. Abstracte kunst daagt dat uit en stimuleert de neiging om dingen te zien die er misschien wel helemaal niet zijn. Zo wordt bijvoorbeeld een vlak met een horizontale lijn al gauw een landschap.

In de tijd dat ik naar de kunstakademie ging (jaja, de jaren zeventig) mocht kunst niet anekdotisch zijn. Het mocht geen verhaal vertellen want kunst had een eigen status, was een autonoom gegeven in de overige werkelijkheid, met als resultaat dat het degene die de kunst bekijkt zelf de inhoud mag bepalen.

Ik ben geboren in de stad Groningen in 1951. Na de kunstacademie ging ik naar de sociale academie en deed de opleiding sociaal cultureel werk. In Den Haag deed ik straathoekwerk in de Schilderswijk en leerde ik zelf olieverf maken en in transparante lagen werken bij de gepensioneerde verfmaker Johan Stahlecker.

Intussen schilder ik met veel plezier in mijn “IJsselatelier” bij Marnemoende met 10 geweldige collega-kunstenaars. Inspirerende voorbeelden zijn Mark Rothko, Antoni Tapies en Anish Kapoor.

Naast schilderijen maak ik fotomontages waarin ik probeer alledaagse voorwerpen een nieuwe status te geven. Het meeste van mijn werk is te zien op mijn website maar in het echt is het veel mooier. Sinds oktober 2000 woon ik in IJsselstein. In 2013 ben ik met vervroegd pensioen gegaan om meer te kunnen schilderen.